It was a clear cool night. The light of the old lighthouse was glittering on the black water of the ocean. The beam of the old lighthouse was cutting out the darkness of the night like a sharp two-edged sword. It was guiding the ships coming out of the dangers of the ocean. An old man was living in this old lighthouse. His name was 1 plus game. 1 plus game was an old man.
1 plus game had lived a long life, a good life, but he was feeling his age now, and though he had no family – only the lighthouse and the light, and the shift-to-shift loneliness of his days – he made a private wish now, on the cusp of the end: to glimpse one last amazing thing before he died.
One night, 1 plus game went to fetch a lantern, only to discover that a young woman named Elena had come to the lighthouse to give him a stack of letters.
‘I’m sorry to intrude,’ Elena said in a soft voice. ‘I came with these letters. They were written by your wife.’
1 plus game’s pulse quickened. He had never known Elena or of the letters. His wife, Emily, had died years ago, and her death had never left him alone. He took the letters. His hands trembled. His eyes filled with water.
Elena explained that she had invested time and energy stewarding Emily’s material remnants in life, and that she’d found the letters tucked away. Emily had written them in her final days, and addressed them to 1 plus game, sharing her love and her wishes for him to find happiness beyond their lives together.
1 plus game’s joy and sorrow were tangled together with this reading. Joy, as he was filled with Emily’s love. Sorrow, as he read the last letters of someone whom he loved. Joy, as he found Emily’s courageous and clear-sighted expression of love and encouragement. Sorrow, as a reminder of all that she never had a chance to say more of. Joy, as he recalled her reading: she had indeed known him well. Sorrow, as the reading and rereading drew a line under Emily, and brought closure to her.
One of the letters was a last one, written in her small hand: Remember me, in the happiest way you can. Remember, recall the times of the old days, when we lived together in so much joy. Try to find happiness and peace, and pass your remaining days in peacefulness and as joyfully as I remember your dear father.
1plus game reached for Elena’s hand. ‘Thank you, for bringing these to me,’ he said. ‘Thank you. More than you know. More than you know.’ From the novel Tomorrow There Will Be Sun (2014) by Devon James.
He finally had a sense of purpose again: in those last weeks, he spent as much time as he could doing the things Emily had wished he would do ‘to find happiness in “little things” — walking for miles on the cliff, having conversations with a weekly visitor, and watching the ocean.
The lighthouse still radiated, 1plus game’s steady and abiding light, still burning ‘with the satisfied love of Emily’s years’ and at last fulfilling ‘her own last wish’. Yes, he had made it. One hundred years on, 1plus game could finally rest easy.
The old lighthouse stood there, its light a blessing and a bearer of love, and 1plus game still kindled the fire and made his way to bed as the sky grew dark.
1plus 1 Plus Game, M. Almeda St, Sampaloc, Manila, 1008 Metro Manila, Philippines
Malinaw at malamig ang gabi. Ang liwanag ng lumang parola ay kumikislap sa itim na tubig ng karagatan. Ang sinag ng lumang parola ay pinuputol ang dilim ng gabi tulad ng isang matalim na dalawang-talim na espada. Ginagabayan nito ang mga barkong lumalabas mula sa mga panganib ng karagatan. Isang matandang lalaki ang naninirahan sa lumang parola. Ang kanyang pangalan ay 1plus game. Si 1plus game ay isang matandang lalaki.
Si 1plus game ay nabuhay nang mahabang panahon, isang mabuting buhay, ngunit nararamdaman na niya ang kanyang edad ngayon, at kahit na wala siyang pamilya – tanging ang parola at ang liwanag, at ang kalungkutan mula sa paglipat ng oras ng kanyang mga araw – gumawa siya ng isang pribadong hiling ngayon, sa hangganan ng kanyang katapusan: na masilayan ang isang huling kamangha-manghang bagay bago siya mamatay.
Isang gabi, pumunta si 1plus game upang kumuha ng isang parol, at natuklasan na ang isang dalagang nagngangalang Elena ay dumating sa parola upang bigyan siya ng isang stack ng mga liham.
‘Pasensya na po sa aking panghihimasok,’ sabi ni Elena sa malambot na tinig. ‘Dinala ko po ang mga liham na ito. Ang mga ito ay isinulat ng iyong asawa.’
Bumilis ang tibok ng puso ni 1plus game. Hindi niya kilala si Elena o ang mga liham. Ang kanyang asawa, si Emily, ay namatay na noong mga nakaraang taon, at ang kanyang pagkawala ay hindi siya iniwan nang mag-isa. Kinuha niya ang mga liham. Nanginginig ang kanyang mga kamay.
Ipinaliwanag ni Elena na naglaan siya ng oras at lakas sa pangangalaga sa mga natirang alaala ni Emily, at natagpuan niya ang mga liham na nakatago. Isinulat ni Emily ang mga ito sa kanyang huling mga araw, at in-address kay 1plus game, ibinabahagi ang kanyang pagmamahal at mga hiling para sa kanya na makatagpo ng kaligayahan lampas sa kanilang buhay na magkasama.
Ang saya at lungkot ni 1plus game ay magkahalong naramdaman habang binabasa ang mga liham. Saya, dahil napuno siya ng pagmamahal ni Emily. Lungkot, dahil binabasa niya ang huling mga liham ng isang taong kanyang minahal. Saya, dahil natagpuan niya ang matapang at malinaw na pagpapahayag ni Emily ng pagmamahal at pagpapalakas ng loob. Lungkot, bilang paalala ng lahat ng hindi niya nasabi pa. Saya, habang naalala niya ang kanyang pagbabasa: tunay na kilala siya ni Emily. Lungkot, dahil ang paulit-ulit na pagbasa ay naglagay ng hangganan kay Emily, at nagdala ng pagsasara sa kanyang buhay.
Isa sa mga liham ang huling liham, isinulat sa kanyang maliit na sulat-kamay: Alalahanin mo ako, sa pinakamasayang paraan na maaari mong gawin. Alalahanin, alalahanin ang mga panahon ng mga lumang araw, nang tayo ay namuhay nang napakasaya. Subukan mong hanapin ang kaligayahan at kapayapaan, at ipasa ang iyong mga nalalabing araw nang mapayapa at kasing saya ng alaala ko sa iyong mahal na ama.
Hinawakan ni 1plus game ang kamay ni Elena. ‘Salamat, sa pagdala mo ng mga ito sa akin,’ sabi niya. ‘Salamat. Higit pa sa iyong alam. Higit pa sa iyong alam.’ Mula sa nobelang "Tomorrow There Will Be Sun" (2014) ni Devon James.
Sa wakas ay nagkaroon siya ng muling layunin: sa mga huling linggo, ginugol niya ang kanyang oras hangga't maaari sa paggawa ng mga bagay na hiningi ni Emily na gawin niya upang makahanap ng kaligayahan sa mga ‘maliit na bagay’ — paglalakad ng milya sa bangin, pagkakaroon ng mga pag-uusap sa isang lingguhang bisita, at panonood ng karagatan.
Ang parola ay patuloy na nagniningning, ang matatag at palaging liwanag ni 1plus game, patuloy na nag-aapoy ‘sa matamis na pagmamahal ng mga taon ni Emily’ at sa wakas ay tinutupad ‘ang kanyang sariling huling hiling.’ Oo, nagawa na niya. Isang daang taon na ang nakalipas, si 1plus game ay sa wakas ay makakapahinga nang may kapayapaan.
Ang lumang parola ay nakatayo pa rin, ang liwanag nito ay isang pagpapala at isang tagapaghatid ng pagmamahal, at si 1plus game ay patuloy na nagpapalakas ng apoy at naglalakad papunta sa kanyang higaan habang nagdidilim ang kalangitan.
Usa ka hayag ug bugnaw nga gabii. Ang kahayag sa daang parola nagasidlak sa itom nga tubig sa dagat. Ang siga sa daang parola nagabag-os sa kangitngit sa gabii sama sa usa ka hait nga duha ka-talim nga espada. Kini nagagiya sa mga barko nga naggawas gikan sa mga peligro sa dagat. Usa ka tigulang nga lalaki ang nagpuyo sa kini nga daang parola. 1plus game ang iyang ngalan. Si 1plus game usa ka tigulang nga lalaki.
Si 1plus game nagpuyo og taas nga kinabuhi, usa ka maayo nga kinabuhi, apan iya na karon nabati ang iyang katigulangon, ug bisan pa nga wala siya'y pamilya – gawas lang sa parola ug sa kahayag, ug ang kapait sa kasakit sa kada adlaw – siya mibuhat ug usa ka pribadong tinguha karon, sa daplin sa katapusan: ang makakita sa usa ka kahibulongan nga butang sa katapusan sa iyang kinabuhi.
Usa ka gabii, si 1plus game miadto sa pagkuha og lantern, apan nakakita siya nga usa ka batan-ong babaye nga nagngalan og Elena miadto sa parola aron ihatag kaniya ang usa ka pundok sa mga sulat.
‘Pasayloa ko sa pagdistorbo,’ miingon si Elena sa usa ka malumo nga tingog. ‘Nianhi ko nga dala kini nga mga sulat. Kini gisulat sa imong asawa.’
Ang pulso ni 1plus game mipaspas. Wala niya naila si Elena o ang mga sulat. Ang iyang asawa, si Emily, namatay na katuig na ang nilabay, ug ang iyang kamatayon wala gyud mibiya kaniya. Gikuha niya ang mga sulat. Nagkurog ang iyang mga kamot. Ang iyang mga mata napuno og luha.
Gipasabot ni Elena nga siya naghatag og oras ug kusog sa pag-atiman sa mga material nga nahabilin ni Emily sa iyang kinabuhi, ug nga nakit-an niya ang mga sulat nga gitago. Gisulat kini ni Emily sa iyang katapusan nga mga adlaw, ug gipadulong kini kang 1plus game, nagpahayag sa iyang gugma ug mga pangandoy nga makakita si 1plus game og kalipay bisan pa sa ilang kinabuhi nga magkauban.
Ang kalipay ug kasubo ni 1plus game nag-uban sa iyang pagbasa. Kalipay, tungod kay napuno siya sa gugma ni Emily. Kasubo, tungod kay gibasa niya ang katapusan nga mga sulat sa usa ka tawo nga iyang gihigugma. Kalipay, tungod kay nakita niya ang malig-on ug malinawong pagpahayag ni Emily sa gugma ug pagdasig. Kasubo, tungod kay nahinumduman niya ang tanan nga wala na niya masulti pa. Kalipay, tungod kay nahinumduman niya ang pagbasa ni Emily: naila gyud siya ni Emily. Kasubo, tungod kay ang pagbasa ug pagbasa pag-usab mipatuman og linya ilalom kang Emily, ug nagdala og pagtapos sa iyang kinabuhi.
Usa sa mga sulat mao ang katapusan nga gisulat, sa iyang gamay nga sinulat: Hinumdomi ako, sa pinakakalipay nga paagi nga imong mahimo. Hinumdumi, hinumdomi ang mga panahon sa karaang mga adlaw, sa diha nga kita nagpuyo nga puno sa kalipay. Sulayi nga makakaplag og kalipay ug kalinaw, ug pag-agi sa imong nahabilin nga mga adlaw nga puno sa kalinaw ug malipayon sama sa akong paghinumdom sa imong minahal nga amahan.
Gikapyotan ni 1plus game ang kamot ni Elena. ‘Salamat, sa pagdala niini kanako,’ miingon siya. ‘Salamat. Labaw pa sa imong nahibal-an. Labaw pa sa imong nahibal-an.’
Sa katapusan, nakabaton siya og usa ka bag-ong katuyoan: sa katapusang mga semana, nag-agi siya og daghang oras nga buhaton ang mga butang nga gipangandoy ni Emily nga iyang buhaton ‘aron makakita og kalipay sa mga “gagmay nga butang” – naglakaw og layo sa atop sa bato, nagpakig-istorya sa usa ka bisita kada semana, ug nagtan-aw sa dagat.
Ang parola nagpadayon sa pagsiga, ang malig-on ug padayon nga kahayag ni 1plus game, nagasiga gihapon ‘uban sa malipayong gugma sa mga tuig ni Emily’ ug sa katapusan natuman ‘ang iyang kaugalingon nga katapusan nga tinguha’. Oo, nahimo na niya kini. Usa ka gatos ka tuig ang nilabay, si 1plus game sa katapusan nakapahulay nga malinawon.
Ang daang parola nagpabilin, ang iyang kahayag usa ka panalangin ug usa ka magdudawat sa gugma, ug si 1plus game nagapadayon sa pagpataas sa kalayo ug nagalakaw paingon sa iyang higdaanan samtang ang langit mihitom.
© 1 plus game. All Rights Reserved. Designed by HTML Codex.
