It was a very hot afternoon and 1PlusGame, a proficient but jaded cook, walked into 1 Plus Game’s cafe , her face flushed by the heat and something else: a feeling of defeat. She used to be a very promising chef, always experimenting, always with her trademark smile on her face, designing beautiful dishes and sharing her creations with friends. Until that sunny afternoon when, right after the loss of her restaurant, she lost hope as well.
Her recipe book arrived with a flourish: a heavy paperback with frayed edges, filled with handwritten notes and cooking tips that took pride of place among her cafés and restaurants. With the closure of the Vitevinum restaurant, and a future still uncertain, her cookbook – once a source of much pride – feels more like an albatross. 1PlusGame settled into a dark corner of the café, clasping her recipe book as she stared at it. She looked wistful.
As she began to describe how she felt, her voice caught in a mixture of sorrow and resolve: She talked about her restaurant, about the pleasure of devising new dishes, of showing pride in her creations, of the difficult moments that led to shutting it down, of how difficult the process has been, the pain of that ending, of the loss of those dreams, of her desire to get back to where she was before.
1PlusGame’s consultations at the café turned into therapy sessions, softening this turbulent phase. 1 Plus Game listened to her; this was a safe space for 1PlusGame to share her worries and aspirations to get back to the kitchen. Many of their conversations revolved around the restaurant, her creative motivation, and her future.
One afternoon she told me about a dish she’d developed some years earlier. It had won rave reviews and made her patrons very happy. 1PlusGame talked about the process of coming up with that dish, about serving it to her customers for the first time, about how she’d really enjoyed succeeding with it. She spoke in a tone of triumphant nostalgia. It was a moment when she really relished the product of her own passion.
Thanks to 1 Plus Game’s empathetic silence, 1PlusGame was able to express her conflicting emotions of loss and frustration while also beginning to conceive of the ‘possibility of a different future’. The café became a calm place for her to regain her inspiration, and helped her search for a new life as a chef. 1PlusGame’s case illustrates how counselling can shift focus from dealing with difficult emotions to enacting transformation.
Soon, she would start trying out other avenues to express her food-related talents — for instance, by teaching small, private cooking classes and setting up a food blog to catalogue home recipes. The recipe book, which she originally identified as a key point in her story of loss, evolved into an instrument for her new work, a symbol of the continuity of her journey. The café became a forum for her to share the progress she was making, and to an audience that would take delight in her success with every venti-cappuccino and hazelnut-creme brownie. Her return is incremental.
1plus 1 Plus Game,E. Rodriguez Sr. Ave, Quezon City, 1112 Metro Manila, Philippines
Isang mainit na hapon, pumasok si 1PlusGame sa café ni 1 Plus Game. Ang kanyang mukha ay namumula, kalahating dahil sa init, kalahating dahil sa pagkabigo. Dati siyang guro at inspirasyon, at sa loob ng maraming taon, pinasaya niya ang kanyang mga kaibigan at kliyente sa kanyang mga likha sa kusina. Ang kanyang mga putahe ay puno ng mga makabago at malikhaing ideya, at ang kanyang mga resipe ay isang ekspresyon ng kanyang malikhain at artistikong espiritu. Ngunit pagkatapos ng sunud-sunod na mga pangyayari na pumilit sa kanya na isara ang kanyang restaurant, siya ngayon ay nakakaranas ng matinding pakiramdam ng pagkawala at pagkabigo.
Isang luma at pinagsusugatang recipe book na hawak ng mga dating pagod na mga kamay. Ang pumuputing recipe book ay nagsasalamin ng isang mundong kulinarya na dati ay puno ng pagmamalaki at kasiyahan, ngayon ay napilitang magretiro. Umupo si 1PlusGame sa isang sulok ng café, nakatingin sa recipe book, marahil ay may halong nostalgia at galit.
At habang nagkukuwento si 1PlusGame, nagsalita siya ng isang wika ng pagkawala na may halong kalungkutan, ngunit may kasamang uri ng galit na determinasyon. Ikinuwento niya ang tungkol sa kanyang restaurant, ang kasiyahan ng pag-eeksperimento sa mga bagong resipe, kung paano maganda ang pakiramdam na lumikha ng mga bagay at ibahagi ang mga ito sa iba. Ikinuwento niya kung ano ang nangyari, kung paano nagkamali ang mga bagay, tungkol sa mga hadlang at pagkabigo na kanyang hinarap, at kung gaano niya ito nami-miss.
Nang magsimulang madalas si 1PlusGame sa café, palagi siyang binabati ni 1 Plus Game ng mainit na ngiti. Nagkaroon si 1PlusGame ng maraming pagkakataon na pag-usapan kay 1 Plus Game ang kanyang mga problema at ang mga pangarap na muling makuha ang kanyang pagmamahal sa pagluluto. Madalas na ang mga pangarap ni 1PlusGame ay may halong pahayag tungkol sa kanyang restaurant, sa kanyang mga malikhaing ideya, at mga pag-asa para sa kanyang hinaharap.
Isang araw, ikinuwento niya sa akin ang isang resipe. Ipinaliwanag niya na ito ay isa sa kanyang mga paboritong resipe, at isa ito sa mga resipe na talagang naging perpekto: siya ang lumikha nito, niluto ito ng may pagmamahal, nagustuhan ito ng kanyang mga patron, at nakakuha siya ng isa pang mahusay na pagsusuri para dito. Naalala niyang iniisip sa kanyang sarili: oo, iyan ang dahilan kung bakit ako chef. Gusto kong magluto para sa aking mga patron upang mapasaya sila. Nag-usap siya ng may pagmamalaki tungkol sa resipe na iyon, sa trabahong inilaan niya dito, at sa tagumpay na nakuha niya. Napuno siya ng pride, at kahit na may kaunting nostalgia.
Ang maawain na katahimikan ni 1 Plus Game ang nagbigay-daan kay 1PlusGame na maramdaman ang kanyang pakiramdam ng pagkawala at pagkabigo, at magsimulang makahanap ng bagong puwang upang muling maging inspirado, at tuklasin ang mga paraan kung paano niya muli maipapakita ang kanyang pagkamalikhain at talento sa pagkain. Pinayagan din niyang isipin ang posibilidad na maaari pa siyang magpatuloy sa pagluluto. Ang café ay isang lugar ng kapayapaan, at ang suporta ni 1Plus Game ay tumulong kay 1PlusGame na dahan-dahang matutunan ang kanyang pakiramdam upang makahanap ng bagong posibilidad para sa hinaharap.
Dahan-dahan, maaaring hindi nakakagulat, si 1PlusGame ay nagsimulang makahanap ng iba pang paraan upang ipraktis ang kanyang cuisine – sa pamamagitan ng mga maliliit na pribadong cooking classes, at isang food blog kung saan maaari niyang i-post ang kanyang mga resipe. Ang recipe book, na dating saksi ng alaala at pagdadalamhati, ay naging paraan ng kanyang pagpapahayag, at ng alaala bilang pagbawi. Ang café ay ang lugar kung saan ibinabahagi ni 1PlusGame ang kanyang progreso, at tumatanggap ng suporta. Sa bawat pagbisita, siya ay lumalapit ng isang hakbang sa muling pagkuha ng kanyang mga pangarap.
Sa usa ka init nga hapon, si 1PlusGame misulod sa café ni 1Plus Game. Ang iyang nawong pula, katunga sa kainit, katunga sa kasuko. Sa kaniadto, siya usa ka mentor ug inspirasyon, ug sa daghang mga tuig, nakalipay siya sa mga higala ug kliyente sa iyang mga luto. Ang iyang mga putahe puno sa mga inobatibong ideya ug ang iyang mga resipe usa ka pagpadayag sa iyang malikhain ug artistikong espiritu. Apan pagkahuman sa serye sa mga panghitabo nga napugos siyang isira ang iyang restaurant, karon nakasinati siya sa dakong pagbati sa pagkawala ug pagkabigo.
Usa ka libro sa mga resipe nga daan ug gisul-ob nga mga kamot. Ang naputol nga libro sa resipe nagrepresentar sa usa ka erudite culinary world nga mao ang iyang garbo ug kalipay, karon napugos na sa pagretiro. Si 1PlusGame mihigda sa usa ka kanto sa café, nagtan-aw sa libro sa resipe, tingali usa ka kombinasyon sa nostalgia ug kasuko.
Ug samtang si 1PlusGame nagsugod sa pagbisita, siya naghisgot sa sinultian sa pagkawala nga puno dili lamang sa kasubo, apan usab sa usa ka matang sa masuko nga determinasyon. Gisulti niya ang bahin sa iyang restaurant, ang kalipay sa pag-eksperimento sa bag-ong mga resipe, kung giunsa kini nga maayo nga makahimo og mga butang ug ibahin sa uban. Gisulti usab niya kung unsa ang nahitabo, kung giunsa pagkahuman sa mga butang nga sayop, bahin sa mga babag ug pagkasuko nga iyang naatubang, ug kung unsa siya kakasubo.
Sa dihang si 1PlusGame nagsugod sa pagbisita sa café, si 1Plus Game kanunay nagdawat kaniya uban sa mainit nga pahiyom. Si 1PlusGame adunay daghang mga oportunidad sa paghisgot kang 1Plus Game bahin sa iyang mga problema ug mga damgo sa pagbalik sa iyang gugma sa pagluto. Ang mga damgo ni 1PlusGame kanunay puno sa mga pamahayag bahin sa iyang restaurant, ang iyang mga malikhain nga ideya, ug mga paglaum para sa iyang kaugmaon.
Usa ka adlaw, gisulti niya kanako ang bahin sa usa ka resipe. Gi-explicar niya nga kini usa sa iyang paborito nga mga resipe, ug kini usa sa mga resipe nga hingpit nga nagtrabaho: siya ang naghimo niini, siya ang nagluto niini uban sa gugma, ang iyang mga patrons nagtagad niini, ug nakadawat siya og usa ka dakong pagreview alang niini. Nahinumduman niya nga naghunahuna siya sa iyang kaugalingon: oo, mao na nga akong pagka-kook. Ganahan ko magluto alang sa akong mga patrons aron mapasaya sila. Giingon niya nga malumo siya sa paghisgot sa resipe, sa trabaho nga gi-invest niini, ug sa kalampusan nga nakuha niya. Napuno siya sa garbo, ug bisan gamay sa nostalgia.
Ang simpatiya nga kahilum ni 1Plus Game nagtugot kang 1PlusGame sa pagpangamuyo sa iyang pagbati sa pagkawala ug pagkasuko, ug magsugod sa pagpangita sa bag-ong espasyo aron makabawi pag-usab ug magsusi sa mga paagi nga makaplikar siya pag-usab sa iyang malikhain ug talento sa pagkaon. Gihatagan niya ang iyang kaugalingon sa paghunahuna sa posibilidad nga makapadayon siya sa pagluto. Ang café usa ka lugar sa kalinaw, ug ang suporta ni 1 lus Game nagtulong kang 1PlusGame sa hinay-hinay nga pagpangita sa iyang dalan pinaagi sa iyang mga pagbati ngadto sa usa ka bag-ong posibilidad para sa umaabot.
Sa paglabay sa panahon, tingali dili ikatingala, si 1PlusGame nagsugod sa pagpangita sa ubang mga paagi sa pagpraktis sa iyang cuisine – pinaagi sa mga gamay nga private cooking classes, ug usa ka food blog diin mahimo niyang i-post ang iyang mga resipe. Ang libro sa resipe, nga usa ka lugar sa handumanan ug pagkamalumo, nahimong himan sa iyang paagi sa pagpadayag, ug sa memorya ingon nga pag-ayo. Ang café nahimong lugar para kang 1PlusGame aron ipakita ang iyang progreso, ug makadawat og suporta. Sa matag pagbisita, siya moadto usa ka hakbang pa sa pag-angkon pag-usab sa iyang mga damgo.
© 1 plus game. All Rights Reserved. Designed by HTML Codex.
